آرشیوهای برچسب : به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در قسمت دوم برنامه «میراث مرتضی» بهروز افخمی درباره آشنایی خود با شهید آوینی و منش کاری او با جوانان در مستندسازی و روش حرفه‌ای گفت‌وگو کرد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی رهبر فرزانه انقلاب در ایام ماه مبارک رمضان، مجموعه‌ای از مواعظ اخلاقی معظم‌له را برای استفاده‌ بیشتر و بهتر از فرصت ارزنده و معنوی این ماه، در قالب مجموعه پوسترهای «مواعظ رمضانی» منتشر می‌کند؛ این مجموعه پوسترها را تا پایان ماه مبارک رمضان به‌صورت روزانه در خبرگزاری تسنیم مرور خواهیم کرد.تازه‌ترین پوستر منتشرشده از این مجموعه که به‌مناسبت شانزدهمین روز از ماه مبارک رمضان تدارک دیده شده است، «آمادگی شب قدر» نام دارد.انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی رهبر فرزانه انقلاب در ایام ماه مبارک رمضان، مجموعه‌ای از مواعظ اخلاقی معظم‌له را برای استفاده‌ بیشتر و بهتر از فرصت ارزنده و معنوی این ماه، در قالب مجموعه پوسترهای «مواعظ رمضانی» منتشر می‌کند؛ این مجموعه پوسترها را تا پایان ماه مبارک رمضان به‌صورت روزانه در خبرگزاری تسنیم مرور خواهیم کرد.تازه‌ترین پوستر منتشرشده از این مجموعه که به‌مناسبت نهمین روز از ماه مبارک رمضان تدارک دیده شده است، «غلبه بر هوای نفس» نام دارد.انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در قسمت دوم برنامه «میراث مرتضی» بهروز افخمی درباره آشنایی خود با شهید آوینی و منش کاری او با جوانان در مستندسازی و روش حرفه‌ای گفت‌وگو کرد.در دفتر جهاد آدم‌های لیبرال هم بودندافخمی در ابتدا درباره جریان آشنایی خود با آوینی گفت: آشنایی من با ایشان در سال 1359 اتفاق افتاد. شهید آوینی برای فیلمی که درباره مستند جنگ بین خوانین و قشقایی‌ها گرفته بود، در صداوسیما دنبال تدوینگر می‌گشتند که به‌خاطر ظاهر مذهبی‌اش او را سراغ من فرستادند. این شکلی با هم رفیق شدیم و بعد هم مستند خان‌گزیده‌ها با سه قسمت نمایش داده شد. دفتر جهاد آن دوران مکان مستقل نداشت اما قبل‌تر در ساختمانی که تدوین می‌کردم برایشان شناخته شده بودم بنابراین عموماً بچه‌های مذهبی را به‌سراغ من می‌فرستادند.تیپ بچه‌های جهاد قبل مرتضی اداری‌تر بودند و ورود او ورود تیپ جدید مذهبی و انقلابی بود. قبل از او بیشتر سبک لیبرال‌ها و حتی سمپات‌های مجاهدین خلق هم بودند. چهره او به دلم نشست و چون از من بزرگتر و باسواد هم بود،  برای من مثل معلم بود. من کلاس‌های هنر را به‌صورت آزاد می‌رفتم مانند کلاس‌های شمیم بهار. احساس کردم که آنجا ایشان را دیده‌ام. برخی از اشعارش را برای من خوانده و برخی از ابیاتش را یادم مانده بود.مرتضی دنبال زبان خاص فیلمسازی انقلابوی در ادامه بیان کرد: گاهی برخی از صحنه‌ها را با نوار کاستی که 11 دقیقه بیشتر زمان برای ضبط نداشت فیلمبرداری می‌کرد تا خود صحنه را به خاطر بسپاریم و دوربین را از خاطر ببریم. من که در تدوین مدعی بودم فکر می‌کردم که باید به چه صورت کار کرد و چه‌کار کرد در حالی که مرتضی داشت زبان مختص فیلمسازی را که مختص انقلاب باشد پیدا می‌کرد و به ما یاد می‌داد.افخمی در ادامه بیان کرد: مرتضی هم در حال کشف زبان سینمایی مختص انقلاب بود و هم این زبان تا حدی پیدا شده بود، البته توضیح آن قدری مشکل است. او نوعی اقتدار در بحثش داشت که برای همین، ما با هم چندان در حال بحث نبودیم و البته این مسئله با مهربانی‌اش تفاوت نداشت. اما به‌هنگام سخن معلوم بود که می‌داند چه می‌گوید.همه چیزش با هم جور بود و می‌دانست که چه می‌گوید، می‌خواست بگوید “آن چیزی را که اتفاق می‌افتد ضبط کنید نه چیزی که دلتان می‌خواهد”. اوایل فکر می‌کردیم که می‌توان به او کلک زد اما بعدش فهمیدیم که دنبال زبان خاصی است که مناسب اتفاقی است که با درک شخصیت امام یعنی انقلاب رخ داده است.مرتضی هنرمند و شاعر بودکارگردان فیلم روباه اظهار داشت: آوینی لحن و حس شاعرانه داشت و در نقاشی و شعرهایش می‌شد این را دید. فلسفه می‌دانست و ادعا نداشت. زمانی که از مستند اشراقی نام می‌برد معلوم بود که فهم کرده است و فلسفه خوانده است. اول انقلاب می‌گفت که باید همه چیزهایی را که لوازم روشنفکری است دور ریخت اما بعد فهمید که این دوران گذار طولانی‌تر از آن چیزی است که به‌نظر برسد و سینما هم می‌تواند هم دیده و ساخته شود و اذعان داشت که هیچکاک هم یکی از بهترین‌های سینما است.او اینکه برخی از فیلم‌ها را بهترین‌های اثر هنری می‌دانست پذیرفت. اول انقلاب اگر امام آن جملات را درباره سینما نمی‌گفتند آماده بودیم که سینما را فراموش کنیم اما بعد فهمیدیم که نباید آن‌قدر تند باشیم. آن چیزی که آوینی دنبال آن بود در سینمای جدی امروز در فیلم‌های زیادی مانند ماجرای نیمروز و شبی که ماه کامل شد معلوم است. ترکیب مستند با داستانی در سینما، که در این فیلم‌ها معلوم است چیزی است که نشان‌دهنده تأثیر آوینی است اما بحث‌های نظری او در سینما چندان تأثیر نداشته است. فیلمسازی اوست که خیلی ماندگار است و ترکیب شاعرانه‌ای را به‌وجود آورد.از انفجار اطلاعات ترسی نداشتدر بخشی دیگر افخمی درباره ابعاد رسانه‌ای مقالات آوینی گفت: همان‌طور که او در مقاله انفجار اطلاعات اشاره کرده است از این موضوع ترسی ندارد، به‌تعبیری این سخنان وی را اگر درباره فضای مجازی و شرایط فعلی در نظر بگیریم باید گفت که فضای مجازی بی‌اهمیت است و هیمنه‌ای ندارد که از آن بترسیم. او به‌دلیل چارچوب نظری محکم و اشراقی که داشت می‌دانست که این هیاهوها به جایی نمی‌رسد.کارگردان فیلم عروس در ادامه درباره ریشه‌های تاریخی این هیمنه و ترس گفت که بعد از فعالیت‌های رسانه‌ای که علیه شوروی شد و در نهایت منجر به فروپاشی آن شد، باعث شد که غربی‌ها خودشان را باور کنند اما در حقیقت نظم شوروی از جنس خودشان بود.وی در پاسخ به این سؤال مجری که “اگر الآن آوینی بود در کجا ایستاده بود؟” بیان کرد: معلوم نبود زیرا همیشه از ما جلوتر و به‌معنای دقیق کلمه مرگ‌خواه و کنجکاو بود. مذاق من ابن‌سینایی و از سر عقل است اما مذاق او اشراقی و عرفانی بود برای همین معلوم نبود الآن دقیقاً به چه صورت بود. من همیشه خودم را مدیون آوینی می‌دانم؛ او مهربان بود و به همه کمک می‌کرد، بعد از شهادتش هم یاد و خاطراتش تأثیرگذار است.مهارت‌آموزی مهم‌ترین درس آوینی به جوانانوی در پایان و در پاسخ به این سؤال که “اگر جوانان بخواهند به او رجوع و زندگی کنند چطور ممکن است؟”، ضمن ابراز اینکه “او در دوران کارش با ما جوانان مدام به ما مهارت می‌آموخت و بحث بیهوده نمی‌کرد اما در جزئیات وارد می‌شد” گفت: مهمترین نکته برای جوانانی که می‌خواهند با او آشنا شوند مهارت‌های او است و می‌توان از فیلم‌های او فهمید که چرا این فیلم‌ها امروز روی مردم تأثیرگذار است.انتهای پیام/+

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، دعا و نیایش از مهم‌ترین آموزه‌های ادیان آسمانی شمرده می‌شود؛ چرا که همواره ابزاری در دستان صاحبان کتب آسمانی یعنی انبیا و رسولان جهت ارتباط با خداوند و نیز برای اصلاح امورات فردی و اجتماعی شمرده می‌شد، بنابراین سابقه‌اش به قدمت آفرینش انسان است؛ از این روست که مقوله دعا با توجه به گسترۀ نیازهای مادی و معنوی انسان و نیز دامنۀ وسیع ارتباطی میان او و خداوند، مورد توجه پیروان ادیان و به‌‌ویژه ادیان ابراهیمی بوده است. نصوص فراوان قرآنی، کتاب مقدس عبری و عهد جدید در زمینه دعا، بیانگر اهمیت و جایگاه آن است.در این بین یکی از مسائلی که درباره دعا مورد توجه قرار گرفته است کارکردها دعا است به این صورت که؛ آیا انسان با دعا می‌تواند به نیازهای خود دست یابد یا خیر؟ یا اینکه؛ آیا انسان با دعا می‌تواند به تقابل با بلایای فردی و اجتماعی بپردازد یا صرفاً ابزاری برای رفع نیازها است؟ بر اساس فرهنگ دینی که در جوامع مسلمان و حتی ادیان نهفته است، دعا ابزار ارتباط با خداوند است و چون تمام مقدرات عالم تحت حاکمیت او و در دست قدرت اوست، یکی از بهترین مسیرها جهت گشایش مشکلات محسوب می‌شود؛ هرچند یکی از کارکردهای مهم دعا پیشگیری از افتادن در ورطه بلایا است.این امر بدیهی در جوامع غربی (هرچند خود را پیرو انجیل یا تورات می‌دانند) که روح حاکم بر آنها سکولار و یا نیهیلیسم است، با چالش‌هایی مواجه است تا حدی که گاهی تبدیل به گفتمان‌های جالب توجهی بین اندیشمندان آنها می‌شود. مجلات معتبر علمی گه‌گاه به این امر می‌پردازند که؛ آیا انسان با دعا توانایی غلبه بر مشکلات را خواهد داشت یا خیر؟پیش از این یک نشریه ایتالیایی با عنوان “بهداشت و سلامت”  مقاله‌ای با عنوان “آیا دعا واقعاً به غلبه بر بیماری کمک می‌کند؟” منتشر کرد.این نشریه در قسمت‌هایی از متن خود می‌نویسد “هیچ مطالعه علمی با اطمینان نمی‌تواند ثابت کند که ایمان و دعا در بیماری‌ها کمک‌کننده است، اما در بعضی موارد، دعا واقعاً رنج را کاهش می‌دهد”.در بخش دیگری از این نشریه می‌خوانیم “کسانی هستند که حتی در زیارت‌های طولانی به‌سمت فاطیما (نماد بانوی مقدس)، مدژورژ یا لورز می‌روند تا درخواست فیض کنند. از زمان طلوع خورشید، انسان به خداوند روی می‌آورد تا در بیماری از او حمایت و آسایش را طلب کند و شفا بخواهد.”این نشریه ایتالیایی در بخش دیگری از متن خود و با تیتر “دعادرمانی” می‌نویسد “دو تحقیق یکی در سان‌فرانسیسکو و دیگری در کانزاس‌سیتی در مورد نتایج دعادرمانی بر بیماری قلبی انجام شده است؛ همچنین در تحقیقی که روی تقریباً 4 هزار بیمار شد، تأثیرات آن را در مورد عفونت‌های خطرناک بررسی کرده بود. (متأسفانه) تحقیقات مناسبی در ایتالیا مانند تحقیقات محققان دانشگاه پاویا در مورد رابطه دعا و فشار خون وجود ندارد.از این گذشته، جنبه روانشناختی نقش مهمی در بیماری‌ها دارد. تصادفی نیست که در برخی بیمارستان‌ها که در معالجه سرطان تخصص دارند، یک خدمات روانشناختی ارائه می‌شود که باعث رفاه و بهبود کیفیت زندگی افراد بیمار می‌شود. “جوزپه رمضوی” در مؤسسه ماریونگری در برگامو توضیح می‌دهد: “دعا در سطح روانشناختی عمل می‌کند و سبب عناصر اعتماد، امید، خوش‌بینی می‌شود”، نشان داده شده است که این عناصر در صورت ابتلا به بیماری‌های جدی‌تر، سبب می‌شوند افراد مسیر درمانی را دنبال کنند.” اما همچنان باید اذعان داشت یاری جستن از تسبیح و دعا خوب است، مادامی که شما به‌طور همزمان توصیه‌های پزشکان را رعایت کنید و با تکیه کورکورانه به یک قدرت فراتر، از درمان و داروها خودداری نکنید.”انتهای پیام/+